Resort rozwoju opublikował projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw, który ma na celu ułatwienie prowadzenia działalności gospodarczej (jest to pakiet zmian, tzw. 100 zmian dla firm). Zmiany objęły również Kodeks pracy, których głównym celem jest złagodzenie przepisów prawa pracy dla małych przedsiębiorców, którzy zatrudniają nie więcej niż 50 pracowników. Przewiduje się, że nowelizacja wejdzie w życie 1 stycznia 2017 r.

Małe firmy bez obowiązku tworzenia ZFŚS

Obecne przepisy zakładają, że jeżeli firma zatrudnia powyżej 19 pracowników musi się liczyć z obowiązkiem utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS).

Od 1 stycznia 2017 r. ma się to zmienić, bowiem ustawodawca zamierza podnieść ten próg z 20 do 50 pracowników. Oznacza to, że pracodawca zatrudniający powyżej 50 pracowników według stanu na dzień 1 stycznia danego roku, będzie miał obowiązek tworzenia ZFŚS. Natomiast pracodawca zatrudniający poniżej 50 pracowników nie będzie miał takiego obowiązku, ale będzie mógł fakultatywnie utworzyć taki fundusz. 

reklama

W przypadku przedsiębiorców, którzy będą zatrudniać od 20 do 50 pracowników, u którego działa zakładowa organizacja związkowa będą mogli wystąpić z wnioskiem o utworzenie ZFŚS.

W myśl obowiązujących przepisów, pracodawca jeżeli zatrudnia więcej niż 19 pracowników ma liczne obowiązki z tym związane, m.in. ma obowiązek utworzyć ZFŚS, regulamin wynagradzania i regulamin pracy.

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę – nowe terminy

Projekt ustawy wprowadza również nowy termin odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy. Pracownik ma mieć 14 dni na odwołanie, a nie jak dotychczas 7 dni.

Obecnie odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w terminie 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę – bez względu na związane z tym roszczenie (o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, o przywrócenie do pracy, o odszkodowanie). Natomiast w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę bez wypowiedzenia lub wygaśnięcia umowy o pracę termin ten wynosi 14 dni.

Głównym powodem zmiany przepisów – jak wyjaśnia ustawodawca – jest zbyt krótki czas na prawidłowe sformułowanie pozwu a także problem rozróżnienie tych dwóch terminów, co często prowadziło do pomyłek i skutkowało oddaleniem powództwa przez sąd.

Od 1 stycznia 2017 r. artykuł 264 § 1 Kodeku pracy ma brzmieć: „Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę”.

Dane o niekaralności

Według obowiązujących przepisów pracodawca może żądać informacji o niekaralności od osób ubiegających się o zatrudnienie, jeżeli z odrębnych ustaw wynika wymóg niekaralności, np. obowiązek przedstawienia informacji z KRK mają sędziowie, prokuratorzy, policjanci czy firmy działające na rynku finansowym, którym powierzamy swoje pieniądze.

Ustawodawca zaproponował zmianę w Kodeksie pracy dotyczącą poszerzenia kręgu pracodawców, którzy będą mogli żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania informacji o niekaralności. Między innymi ma to być pracodawca, który jest podmiotem podległym Komisji Nadzoru Finansowego. Będzie miał on prawo żądać od osoby ubiegającej o zatrudnienie podania informacji w zakresie skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

Co ważne, osoby ubiegające się o zatrudnienie, nie będą musiały ponosić żadnych kosztów związanych z uzyskaniem zaświadczenia o niekaralności.

Świadectwo pracy

Co do zasady, obowiązkiem każdego pracodawcy jest niezwłoczne wydanie świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.

Ponadto przepisy Kodeksu pracy nakładają na pracodawcę obowiązek wydawania świadectwa pracy wynikającego z zakończonych umów w przypadku zatrudnienia na podstawie kolejnej umowy u tego samego pracodawcy. Zgodnie bowiem z art. 97 § 11 Kodeksu pracy, jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny lub umowy o pracę zawartej na czas określony, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, począwszy od dnia zawarcia pierwszej z tych umów.

Ustawodawca podkreślił, że stosowanie powyższego przepisu powodowało nadmierne obciążenie dla pracodawców. W związku z tym, zaproponowano zmiany, które mają na celu złagodzenie tych obowiązków.

Nadal będzie istniał obowiązek niezwłocznego wydania pracownikowi świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy, z tym że wprowadzono wyjątek od tej zasady. W sytuacji, w których dochodzi do nawiązania kolejnej umowy o pracę z tym samym pracownikiem wciągu 7 dni od dnia ustania poprzedniego zatrudnienia – pracodawca będzie miał obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy dotyczące poprzedniego zakończonego okresu zatrudnienia – tylko na wniosek tego pracownika.  

Natomiast w przypadku, gdy pracodawca nie będzie miał zamiaru zatrudnienia tego samego pracownika w ciągu 7 dni od ustania poprzedniego zatrudnienia, będzie on miał obowiązek wydania świadectwa pracy obejmującego wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia tego pracownika, za które nie wydano mu świadectwa pracy lub świadectw pracy, bowiem nie składał on takiego wniosku.

Po zmianach art. 97 § 11 Kodeksu pracy ma brzmieć: „W przypadku zawarcia, z tym samym pracodawcą kolejnej umowy o pracę, w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi na jego wniosek, świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia”.

Umowa o współodpowiedzialności materialnej pracowników

Kolejne zmiany dotyczą wprowadzenia wymogu formy pisemnej pod rygorem nieważności dla umowy o współodpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone.

reklama

Dotychczasowy przepis art. 125 § 1 Kodeksu pracy reguluje formalny aspekt zawarcia umowy o współodpowiedzialności materialnej między pracodawcą i pracownikami, przyjmując, że powinna ona być zawarta w formie pisemnej. Jak wskazuje ustawodawca, mimo aktualnego brzmienia przepisu, w doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że mimo braku ustawowego zastrzeżenia wymogu zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności, umowa o wspólnej odpowiedzialności jest nieważna, jeśli nie została zawarta na piśmie.

Ustawa doprecyzowuje ten przepis, który ma brzmieć: „Podstawą łącznego powierzenia mienia jest umowa o współodpowiedzialności materialnej, zawarta przez pracowników z pracodawcą na piśmie pod rygorem nieważności”.

Przewiduje się, że nowelizacja wejdzie w życie 1 stycznia 2017 r.

Etap legislacyjny: Projekt w konsultacjach publicznych.

Podstawa prawna:

– Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy,

– Projekt z dnia 1 lipca 2016 r. ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców.