Archiwum miesieczne: maj 2019

Z końcem ubiegłego roku zamknięto wszelkie projekty związane z programem EBSF2^[1], który miał określić kierunki rozwoju europejskich systemów autobusowych w miastach i na przedmieściach na okres najbliższych 15-20 lat. Powstało wiele ciekawych konstrukcji autobusów, przystanków, infrastruktury autobusowej, itd. Wśród kilkuset częściowo już wprowadzonych do codziennego stosowania umknęło uwadze wielu fachowców z branży jedno bardzo ciekawe rozwiązanie rzucające nowe światło na… zajezdnie autobusowe w centrach miast. Wręcz modelowa recepta na obalenie błędnych teorii, iż zajezdnie autobusowe trzeba wyprowadzać ze śródmieścia miast, gdzieś na dalekie przedmieścia i uwalniać tym samym miejską przestrzeń od autobusowych spalin. Wręcz przeciwnie, powinny one pozostać na swym miejscu, zmienić i rozbudować swoje funkcje, w tym uzupełnić je o nowe przyjazne i użyteczne dla mieszkańców. Jednocześnie być bardziej operatywne na potrzeby zdarzeń nadzwyczajnych (krótsza droga dojazdu, mniejsze wydatki na paliwo, itd.)

W dniu 7.05. odbyło się posiedzenie Zespołu problemowego do spraw funduszy europejskich RDS oraz Doraźnego Zespołu do spraw Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju RDS.

Podczas obrad odbyła się Dyskusja nad projektem ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw.

Ze względu na kontrowersyjne zapisy w propozycji rządowej OPZZ wnioskował o pilne zwołanie posiedzenia zespołów. Ze strony OPZZ w obradach uczestniczyli Norbert Kusiak, Zygmunt Mierzejewski i Aleksander Motyka.

Strona rządowa omówiła potrzebę nowelizacji ustawy.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym (ptz) ma już prawie 10 lat. Być może nie była w swoim pierwotnym kształcie zbyt doskonała, ale z dużym bólem i dzięki wydatnej pomocy związków zawodowych powstała. Gdy jako pierwsze jej powstania w 2006 roku domagały się związki zawodowe pracowników komunikacji miejskiej zrzeszone w OPZZ i ZZ „Forum” ówczesne władze państwowe i samorządowe wiedziały o problemie, ale nie potrafiły go jeszcze zdefiniować, określić o co w tym wszystkim chodzi („Rozdroża” nr 7 z 2006r ,http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/publication?id=20964&tab=3). Dopiero drogą długich rozmów, ustaleń pierwsze szkicowe projekty trafiły wreszcie do ówczesnego Ministerstwa Infrastruktury. Wiele zapisów tamtych szkiców wypracowały związki zawodowe, które później stało się tzw. literą prawa.

Wydawać by się mogło, że praca w biurze należy do jednych z najbardziej bezpiecznych. No, bo co się może stać? Najwyżej złamie się paznokieć od zszywki, albo wkład z długopisu się rozleje. A jednak praca biurowa bardzo silnie wpływa na zdrowie i jakość życia pracowników wykonujących prace biurowe. Często, wielu z nich wykonuje pracę nie tylko w 8 godzinach płatnych przez pracodawcę, ale także w domu czy na spacerze z dziećmi. Niekoniecznie siedząc przy klawiaturze komputera, a często myśląc o tym, co ma do wykonania jutro, pojutrze i jak to, czy tamto, zadanie zlecone do wykonania, ma ostatecznie wyglądać. I właśnie to „przenoszenie” czasu pracy biurowej do domu zaczyna oddziaływać niekorzystnie na zdrowie, pogorszenie relacji z rodziną, wpędzanie się w stres, itd.