W początkach listopada 2018 roku odszedł od nas na zawsze nasz wieloletni związkowy kolega Waldemar Dominicki. Wieloletni członek Zarządu ZZPKM i jego kilkukrotny Przewodniczący w latach 1983 – 2006. Znany, jako rzutki, czasami bezceremonialny, jeśli chodziło o sprawy ludzi związanych z warszawska komunikacją, działacz nie tylko związkowy, ale i społeczny.

Z warszawskimi autobusami związany był od 1963 roku, gdzie rozpoczynał pracę jako kierowca w zajezdni „Łazienkowska” a następnie „Chełmska” z którą związany był do końca swojej pracy zawodowej.

Mimo, że jego serce biło mocniej w sprawach autobusiarzy, to tramwaje także były ważne, jeśli czasami nie najważniejsze. Nie było dla niego spraw mniej lub bardziej ważnych – wszystkie były najważniejsze, bo przecież dotyczyły ludzi, związkowców związanych z warszawską komunikacją, którzy swoje życie zawodowe, prywatne związali z warszawskimi tramwajami i autobusami.

Był człowiekiem wielkiego serca, otwartym na ludzkie problemy. Zawsze znalazł czas na szczere rozmowy ze związkowcami, a gdy trzeba było nie brakowało w nich czasami ostrych, ciętych słów, które nie zawsze były miło odbierane przez adwersarzy. W rozmowach z kierownictwami TW i MZA często był nieustępliwy mając w ręku mocne argumenty, z którymi trudno było się nie zgodzić. Czasami wielu kierowników, dyrektorów po rozmowach z nim mówiło: – Dominicki napsuł mi krwi, ale zrobił to z taktem i rozmowa z nim była prawdziwą przyjemnością.

W pamięci wielu związkowców nie tylko z ZZPKM, ale także innych organizacji działających w TW i MZA zawsze pozostanie pewnym wzorcem aktywnego działacza na rzecz ludzi. Działacza z wiedzą, doświadczeniem i wyczuciem chwili, że to jest ta, a nie inna dla załatwienia spraw trudnych i wydawać by się mogło nie do załatwienia.

Prezydium i Zarząd ZZPKM

Warszawa w listopadzie 2018 roku